Prospect of post-JCPOA Iran-China trade relations

 

Prospect of post-JCPOA Iran-China trade relations

China Plus Published: 2018-05-27 20:10:32

For the PDF version, click here: Prospect of post-JCPOA Iran-China trade relations

Prospect of post-JCPOA Iran-China trade relations

By Ahmad Hashemi

On May 8, U.S. President Donald Trump pulled America out of the Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), also known as the Iran deal, in order to fulfill one of his campaign promises. During the election, he repeatedly called the JCPOA the “worst deal ever.” His decision to walk away from the deal, and re-impose American sanctions on Iran, will leave American companies with no option but to end their dealings with Iranian businesses or face the consequences.

Iranian Foreign Minister Javad Zarif, center, leaves after a meeting with European Union foreign policy chief Federica Mogherini at the Europa building in Brussels on Tuesday, May 15, 2018. [Photo: AP]

This is a matter of concern for European companies as well, which are Iran’s major trade partners. They are preparing to leave Iran. For instance, French energy giant Total – which last year signed a multibillion-dollar project to develop Iran’s South Pars gas field – announced on May 17 that if it cannot secure a waiver from the American sanctions it will pull out of Iran. Like other European companies doing business in Iran, Total will need to choose between their larger American market and their Iranian market. French oil and gas company Engie, German insurer Allianz, Danish oil tanker operator Maersk, and Italy’s energy giant Eni are among the other major European companies that have also announced their plans to reduce or end their presence in Iran.

New Sanctions on Iran, New Opportunities for China?

The JCPOA may survive with the help of European powers, but there is a little doubt that U.S.-Iran relations will further deteriorate under the Trump administration, as Washington adds fresh sanctions to the ones already in place. These new sanctions will probably target Iran’s high tech, oil and gas, petrochemical, shipping, and finance industries, along with advanced and potentially dual-use industries that could contribute to Iran’s ballistic missile and nuclear industry. The new sanctions are also likely to target entities affiliated with the Iranian Revolutionary Guards Corps and its foreign branch, the Quds Force.

President Trump’s policy on Iran will undoubtedly affect foreign entities, including Chinese companies doing business with Tehran. Within this context, most giant Chinese companies will try not to have direct trade relations with the Iranian government, or with private Iranian companies affiliated with the Revolutionary Guards or Quds Force, in order to avoid being sanctioned by the U.S. Treasury Department. In the past, multiple Chinese companies have been targeted by the Treasury for doing business with Iran.

Previous experience indicates that the more Iran is isolated from the West, the more it will move towards countries like China, Russia, and India. This will pave the way for Chinese companies to further expand in the Iranian market as the share of Western companies begins to shrink.

The post-JCPOA era and Iran-China relations

China is the world’s largest oil consumer and is Iran’s first foreign trading partner. In 2017, the volume of trade between the two countries exceeded 37 billion U.S. dollars. The American sanctions can pose a challenge to Iran-China relations, however there is a strategic understanding that Chinese firms can survive in tougher business environments compared to their European peers. Therefore, the post-JCPOA era would be an opportunity for Chinese businesses to further expand to the Iranian market with its population of 80 million people that ordinarily would look to import goods from countries like Germany and Japan. Therefore, it is expected that business volume between Iran and China will grow further under President Trump’s sanctions for the following reasons.

Iran’s exhaustion of options

Under President Trump, Iran will face the harshest ever economic punishments in the months and years to come. And while Europe is reluctant, China will be among Tehran’s few options to circumvent these sanctions. However, this is not the only reason to expect flourishing ties between the two nations. Public perception in Iran revolves around the idea that the future belongs to Asia, and in particular, China, since it is rising economically and geopolitically, and in the near future, China will be the global economic superpower. Iranians see China as a rising non-colonial superpower obliged to build relations based on mutual respect. This is a source of soft power for China’s government, and for Chinese companies in the Iranian market. Establishing and developing strong relations between Tehran and Beijing is therefore a priority for the Iranian government and private companies. As China’s economic growth continues, it will need to import more energy, including from Iran and this, in turn, will enable Iran to import more goods from China.

Changing geopolitical dynamics at the global stage

The United States is still the world’s largest economy, however its global share of the economy is gradually shrinking. In the 1960s, the United States account for about half of world’s economy; it now accounts for roughly a quarter. This change is happening amid the high rate of growth in China’s economy over the past few decades. Many people here in the United States think that China’s awakening will permanently change the world’s geopolitical and security landscape, and that the center of global power will shift from the West to the East. Iran is aware of this massive transformation and wants to adapt to it.

U.S.-China rivalry and perceived Chinese threat

Trade wars and geopolitical differences between China and the United States have gained momentum under the Trump administration. This is another incentive to bring Tehran and Beijing closer. One reason is because the U.S. government has listed Iran, China, North Korea, and Russia as the main threats to its national security in the 2018 Nuclear Posture Review prepared by the Trump administration. This represents a significant shift from the 2010 review, which listed terrorism as the priority. The United States is deeply worried about China’s influence and its military presence in the South China Sea and elsewhere. Washington is also wary and suspicious of China’s perceived economic expansion into Central Asia, the Middle East, and Africa.

Growing Chinese energy demand

Iran is the fifth largest oil exporter to China, and these exports account for about one-third of Tehran’s oil exports. As the world’s largest energy consumer, demand in China is projected to be double that of the United States by 2040. Part of this demand can be met by Iranian supply. China also needs to reduce its reliance on coal because of its serious air pollution problem. The new American sanctions and possible European halt on importing Iranian oil would mean that Tehran’s oil exports would be reduced dramatically, and China hopes to benefit from the resulting reduction in Iran’s oil prices, similar to what happened before the JCPOA was concluded. China also intends to do business with Iran using Chinese currency, the Renminbi, in response to new American sanctions that will become active in about six months. It seems that so long as Iran remains a part to the JCPOA, China’s government will continue to maintain and even expand its trade and economic cooperation with Iran.

China’s quest for new markets

Iran is a big market that Chinese companies can’t afford to ignore even if that means risking American sanctions. Iranian trading companies are expanding in Chinese trade hubs such as Shanghai, Guangzhou, and Hong Kong. Therefore, Chinese companies that don’t have considerable business interests in the United States are expected to develop strategies compatible with the new conditions, keep a low-profile presence in Iran, and if necessary, do business via intermediaries and companies that don’t have a major share in the American market and so don’t stand to lose out substantially if they are sanctioned by the U.S. government.

All of the factors above are going to influence Iran-China relations in the post-JCPOA era. Nevertheless, not everyone is optimistic. Some observers believe that given Iran’s relatively insignificant oil exports to China, Beijing can replace or reduce its Iranian oil imports by increasing imports from Russia or Saudi Arabia. In addition, Chinese companies may be reluctant to endanger their share of the American market. They also argue that political instability is another hurdle in further expanding into Iran, with some Chinese experts believing that at any moment there may be a political change in Iran that blows up all of China’s investments. Beijing does not want to repeat the mistakes of past investments in countries like Libya, where China lost its heavy investments in the country following the domestic transformations there.

(Ahmad Hashemi is an Iranian freelance journalist. He is currently pursuing a master’s degree at Missouri State University in the Defense and Strategic Studies Department, in Washington D.C. On Twitter: @MrAhmadHashemi)

http://chinaplus.cri.cn/opinion/opedblog/23/20180527/136705.html

EXTREMISTS AND CONQUERORS OF SYRIA’S WAR?

Extremists and conquerors of Syria’s war?

PDF VERSION: EXTREMISTS_AND_CONQUERORS_OF_SYRIA’S_WAR

First published at JERUSALEM POST

مقاله ام در رابطه با ضرورت مداخله موثر و غیر مستقیم خارجی در سوریه. استدلال این نوشتار بر این محور متمرکز  است که تعلل در مداخله بشردوستانه هوشمندانه می تواند تنها یک برنده داشته باشد: بنیادگرایان
Extremists and conquerors of Syria’s war?
By: Ahmad Hashemi
After 11 months of conflict and despite recent progress made by the rebels, most parts of Syria are still under Assad’s rule. It is true that the Free Syrian Army (FSA) is gaining increasing recognition, and military and diplomatic strength, promising that a regime collapse is nearing, yet, for a plenty of reasons, neither party is able to radically change the current equation on the ground.
Although the rebels have been closing in on the outskirts of Aleppo and Damascus, the real battle for the capital city has barely begun, and the hard inner circle of the regime’s power has yet to be fully engaged. To win the war, the rebels have to conquer the capital and remove Assad from power, and the battle for Damascus could take months of fierce street-to-street fighting before the rebels reach their final goal.
The European Union has almost recognized Syria’s National Coalition, consisting of major opposition groups, as the “legitimate representative” of the Syrian people, and the US, excluding extremists such as al-Nusra Front, has done the same. Even Russia doesn’t rule out the possibility of the rebels toppling Assad anymore. But all this doesn’t necessarily mean the demise of Bashar Assad is imminent, smooth and easy.
As pressure on Assad mounts, the possibility of dramatic surprises can also clearly not be excluded. Pushed into a corner, Assad and his loyal army, mostly from the Alawite sect, could be convinced that, for the sake of their community, it is time to use their last option and resort to the use of WMDs, and this is why international intervention matters.
The world needs to financially and militarily support the moderate factions within the opposition, and the current lack of resolute determination to take action is horrendous because what is going on in the battlefield is simply a futile war of attrition, and if no foreign concrete assistance comes in favor of the opposition, it can’t win the war.
Exploiting this stalemate, religious extremists would emerge as the sole winners of prolonged fighting, which has the potential to turn into an all-out civil war. Recent indications of al-Qaida linked al- Nusra extremists making progress and winning hearts and minds should be taken seriously by the region and the world.
DESPITE HAVING made some significant advances, the rebels lack the heavy weaponry required to launch an effective assault, and the current impasse fuels the growth of extremist factions and jihadi groups within the FSA, which are detrimental to regional stability and hostile to freedom and democracy. Therefore, while a direct ground invasion needs to be strictly avoided, a quick international intervention, coordinated with the FSA, consisting of an effective and massive air strike to destroy government infrastructure and disable Syria’s war machine, is imperative.
Such and intervention will serve several purposes:
1. To deter Assad’s air force from using its partially ready WMDs against rebels and even civilians. Only an effective and crushing air strike targeting the Syrian air force can cripple its ability to act. According to several sources, the Syrian air force is one of the largest in the Middle East, composed of aircraft provided by Russia and missiles acquired from Iran and North Korea. The Syrian military – believed to having one of the largest arsenals of chemical weapons in the world – has loaded chemical weapons into bombs and is preparing for orders from President Bashar Assad to use them.
2. To thwart the ambitions of religious extremists such as al-Qaida affiliate al-Nusra to take advantage of the chaos created after the uprising to gain the upper hand by showing themselves to be the real warriors on the ground.
3. To reduce anti-Western pessimism, rife among the Syrian people and in the region as a whole, which escalated following the indifference displayed by the US and EU vis-àvis the massacre of Syrian civilians.
4. To set up a role model for other democracy-thirsty nations in the Middle East, with Iran in the lead. This support will, in particular, encourage Iranians to take to the streets and boost their morale to defy despotism and tyranny and claim their democratic and civil rights, dealing a blow to the ayatollah’s regime and its nuclear ambitions.
Encouraged by North Korea’s defiance of international warnings, the Islamic Republic is adamant about producing its Islamic nuclear bomb – a term borrowed from Mohsen Rezaee, Iran’s former Revolutionary Guards Corps commander, who coined the phrase in a private meeting back in 2005 – in violation of its so-called IAEA obligations, as its negotiating team buys time in reaching out to the world.
5. Prevent al-Qaida-linked foreign extremists, mostly Sunni Arabs from Iraq, the Persian Gulf region and North Africa from taking part at the war. A recent report by the United Nations Human Rights Council clearly admits this influx has the potential to create a full-fledged sectarian conflict in Syria. Iraqi Shi’ite militias and Hezbollah of Lebanon, in coordination with their big brother, Iran, are increasingly engaging on behalf of Assad. According to various sources, Lebanese and Iraqi Shi’ites and Sunnis are already fighting a proxy war in Syria.
UNDOUBTEDLY, SYRIA’s fate, and that of Bashar Assad should be decided through ballots, not bullets. Yet, fighting a 42-year-old dictatorship, the mainstream, moderate factions of the FSA need support, in the form of sophisticated anti-aircraft and anti-armor weaponry, to win the war. Otherwise, feeling abandoned by the world, the FSA will be forced to choose the only available alternative.
Although the Syrian people tend to practice a moderate form of Islam, living in peaceful coexistence within a framework of tolerance and relative freedom compared to other Arab nations in the region, there is no guarantee that they would not embrace radical Islam, if they have to, as a last resort. The extremists know very well how to exploit complicated and turbulent situations and display their lethal and inhumane ideology as a savior, as they did 34 years ago in Iran.
TO REDUCE the pro-Assad forces’ resistance, hearts and minds must be won. Besides Syria’s Christian minority, Alawites are the most educated and indeed, the most needed sector for reshaping and restructuring post-Assad Syria, and this sect needs to be ensured autonomy and guaranteed internationally-backed security, free from persecution and likely reprisals.
The world community should try to help Syria not to go from bad to worse by falling into hand of extremists, but rather, become a country like Libya – that is trying to observe democratic values – creating friendly ties with the West and Israel and practicing democracy.
Syria shouldn’t become a failed country like Somalia or another fundamentalist state sponsor of terrorism such as the clerical thugocracy of Iran, both of which would be a nightmare for the region and a hotbed for further violence, extremism, instability and terrorism in the already violence-stricken Middle East.
WHILE THE wealthy, oil-rich Arab states have the capacity and willingness to assume the costs of this regime change, they should be warned to render only their military and financial support, not their destructive Salafi and Wahabi ideology.
Israel needs to remain completely neutral, as its engagement, in whatever form, would be controversial and do more harm than good, giving the Syrian regime a pretext to turn the battle into an Arab-Israeli issue with Bashar as the Arab champion.
The world community has to put more pressure on Iraq, and tightly control and monitor the eastern Mediterranean region. Also, Iraqi Prime Minister Nuri al-Maliki needs to adopt a more collaborative approach in preventing the influx of weapons and jihadis into Syria. He needs to understand the importance of preventing Iran from using Iraqi territory as a transit route for Iranian weapons and IRGC members.
Turkey should be given a pivotal role, logistically and militarily, since its conservative leader Recep Tayyip Erdogan wishes to appear as another Caliph of the Muslim world in pursuit of his Neo-Ottoman policies by having a major role in removing his fierce enemy.
In addition, the Turkey-Syria border is the only practical route for any humanitarian intervention at least, because 1) Erdogan is ready to do whatever it takes to see a once-close ally, Bashar Assad, toppled and replaced with a likeminded Sunni-dominated conservative political structure, 2) northern Syria is mostly controlled by the FSA and 3) those areas are dominated by a Sunni population eager to establish a political structure laid upon ideals of the Muslim Brotherhood, 4) the An- Nusayriyah Mountains form a natural barrier running parellel to the coast between areas largely populated by Alawites who are ready to fight for their survival on the side of the regime, and the rest of Syria.
Therefore, the time has come to take appropriate action. Because with the continuation of the current settings, as the world watches this embarrassing tragedy, the radical jihadi groups are gradually outnumbering moderates among the rebels, suggesting a protracted and bloody struggle could well lie ahead, the final winner of which would be radicalism.
The influx of foreigners raises the risk of fighting spilling into neighboring countries riven by similar communal fault lines.
Only effective assistance to the moderate factions of the FSA rebels can reverse this gloomy process,
 
 
The writer is a former Iranian foreign ministry employee, translator/ interpreter. He is currently seeking political asylum in Turkey and works as a freelance journalist.
 

Iranian President Ahmadinejad’s Meeting with Head of office of Caucasus Muslims affairs on the sidelines of the International Conference on Palestinian intifada

 

President Ahmadinejad’s Meeting with Head of office of Caucasus Muslims affairs on the sidelines of the International Conference on Palestinian intifada


http://www.president.ir/en/31042

İRAN Xarici İşlər Nazirliyi VƏ XARİCİ SİYASƏTİ – Əhməd Haşemi

Leave a reply

İRAN Xarici İşlər Nazirliyi VƏ XARİCİ SİYASƏTİ 

Əhməd Haşemi

Iran : Occident, ne sois pas dupe ! Témoignage d’un transfuge iranien

Leave a reply

PDF VERSION: IRAN OCCIDENT NE SOIS PAS

Iran : Occident, ne sois pas dupe ! Témoignage d’un transfuge iranien

janvier 21st, 2013  Aschkel

Depuis 10 ans les alertes se multiplient, mais il n’y a pas pire sourd que celui qui ne veut pas entendre

Ahmad Hachemi est un ancien employé de ministère des Affaires étrangères iranien, qui a travaillé comme interprète …

Saed Jalili négociateur iranien pour le nucléaire a récemment déclaré que son pays a accepté de reprendre les négociations sur son programme nucléaire et des rencontres ont eu lieu la semaine dernière. Dans le même temps, l’AIEA et la communauté internationale, en particulier les pays européens, ont redoublé d’efforts pour relancer le processus de négociation qui n’a rien donné jusqu’à maintenant.

Au cours des derniers quatre ans et demi  j’ai été employé au ministère iranien des Affaires étrangères, où j’ai pu comprendre, que la participation de mon pays aux négociations est purement une tactique dilatoire.

Ayant fui en Turquie pour demander l’asile politique, je sais que je suis loin d’être le premier Iranien à essayer de prévenir le monde de la détermination de Téhéran de se doter d’armes de destruction massive.

Il y a une décennie les Moudjahidines du peuple, l’opposition iranienne de gauche en exil, a d’abord révélé les activités clandestines nucléaires effectuées par le régime, en fournissant les adresses exactes de certaines des installations, permettant au  monde de connaître les véritables ambitions de la théocratie islamique pour acquérir des bombes nucléaires.

Depuis lors, l’Iran a participé à des dizaines de cycles de négociation simplement pour tenter de convaincre les politiciens naïfs et les pacifistes qu’il disait la vérité. Dans ce contexte, Téhéran affirme qu’il essaie d’utiliser les moyens diplomatiques pour prouver que l’Iran simplement travaille pour exploiter l’énergie nucléaire à des fins pacifiques afin de répondre à la demande croissante d’énergie domestique car il est à court de carburant.

L’Iran exploite également sur la scène intérieure le thème de la fierté nationale dans un style nationaliste et populiste usant de démagogie et dépeint son programme nucléaire comme une question primordiale de souveraineté

Mais un mensonge reste un mensonge, même s’il est répété sans cesse dans les forums internationaux ou diffusé toute la journée pour les masses iraniennes.

Au ministère iranien des Affaires étrangères, j’ai servi d’interprète pour les dignitaires, diplomates et fonctionnaires. J’ai pu prêté une attention particulière aux proclamations publiques et aux déclarations officielles. Et j’ai assisté à des conversations au cours desquelles un certain nombre de hauts responsables iraniens ne faisait aucun secret de leur intention de se doter de l’arme atomique. J’ai été personnellement témoin des exemples suivants:

Ancien commandant des pasdarans: « La Sainte bombe islamique est un must »

En Avril 2005, après avoir organisé plusieurs réunions à son bureau au siège du Conseil du discernement, j’ai été invité à une réunion à la maison de Mohsen Rezaï, secrétaire du Conseil de discernement et un ancien commandant du corps des gardiens de la révolution (CGR) pendant la guerre Iran-Irak. J’ai été invité en ma qualité de membre fondateur de l’Association islamique pour les étudiants et académiciens (IASA, qui a été dissoute l’année suivante), ainsi que Ruhollah Solgi, le secrétaire général de l’IASA. (Aujourd’hui, Solgi est le gouverneur du comté d’Aran dans la région d’Ispahan.) On nous a demandé de venir échanger nos vues sur la situation générale et sur la campagne présidentielle à venir dans laquelle M. Rezai se préparait à se présenter comme  candidat à la présidence.

La maison de Rezai était située dans le Complexe de  Shahrak Shahid Daghayeghi à la périphérie de la forêt dans le nord de Téhéran Lavizan. Nous sommes allés dans une spacieuse villa de béton clôturée et surveillée étroitement, logement fourni principalement pour les officiers du CGR et d’autres hauts fonctionnaires.

Quand nous sommes arrivés, Rezaï était occupé à diverses réunions avec des personnalités militaires et politiques, y compris des généraux de l’IRGC. Lors d’une de  ces réunions privées dans sa maison, Rezai fustigeait l’ancien président réformateur Khatami pour son approche compromettante selon lui avec l’Occident.

Mohsen Rezai a fortement préconisé l’idée d’acquérir des bombes nucléaires «à des fins de dissuasion. » Il appelle une telle arme une «bombe islamique sainte »nécessaire pour défier les  intimidations et  l’arrogance mondiale. Je signale que même Khomeiny a approuvé l’acquisition de la bombe atomique pour sauvegarder les intérêts de l’islam et ce au cours de la guerre Iran-Irak, il a soutenu que tout est permis pour le bien de l’Islam, y compris en utilisant des ADM et que le meurtre de masse de civils était autorisé.

La Bombe atomique iranienne et le  Conseil national de sécurité

Au début de 2012, Ali Bagheri, le secrétaire adjoint de l’Iran au Conseil national suprême de sécurité, a rencontré  son homologue indien lors d’une réception à l’ambassade Indienne à Téhéran pour un  dîner.

Pendant que nous attendions le fonctionnaire indien, qui avait été retardé dans la circulation, j’ai entendu le directeur du ministère iranien des Affaires étrangères pour l’Europe et l’Amérique, Ahmad Sobhani, demander à M. Bagheri  les derniers points de vue du Guide suprême sur les négociations (5+1°).

Bagheri a répondu que l’ayatollah Ali Khamenei est resté inflexible et de plus en plus convaincu que «nous devons accélérer nos efforts et  diversifier nos installations secrètes pour atteindre notre objectif avant qu’il ne soit trop tard. »

La contribution de la Corée du Nord

Au début de Février 2012, j’ai assisté à une réunion confidentielle à laquelle l’administrateur général de la fondation de la Révolution islamique Mostazafan était en négociation avec l’ambassadeur de la Corée du Nord afin d’obtenir de la technologie nucléaire en échange d’un soutien financier.

 

Le précédent des armes chimiques

Dans ma position au ministère des Affaires étrangères, j’ai interprété des déclarations  lors de réunions entre mon pays et  des inspecteurs internationaux concernant les armes chimiques du côté iranien, connu sous le nom de l’équipe d’escorte, l’équipe était composée de représentants du ministère des Affaires étrangères, du ministère du Renseignement, Ministère de la Défense, Ministère de l’industrie. Ils ont rencontré des représentants pour l’inspection  et l’interdiction des armes chimiques basée à La Haye.

J’étais présent tout au long de ces rencontres, qui comprenaient un briefing de pré-inspection préparé pour les visiteurs en Iran, des visites sur place dans les usines de fabrication de produits chimiques.

J’ai été témoin de l’implication iranienne dans la production de masse d’armes chimiques dans diverses installations, y compris Pakshooma, Arak un complexe pétrochimique et en particulier le Shahid Meisami un complexe situé dans la ville de Karaj, désignés comme sites producteurs de matières chimiques à usage civil, tel que des  détergents, mais qui servent également à produire des armes chimiques pour les  industries de la Défense, industries  affiliées au  ministère de la Défense.

Les responsables de la défense iraniens ont  mal informé et ont trompé les inspecteurs. Avec la production d’armes de destruction massive sous  forme d’armes chimiques, pourquoi devrait-on croire que l’Iran n’a pas l’intention de produire une bombe atomique?

Autre série de négociations futiles

Toutes les rencontres entre l’Iran et les 5 +1 ont échoué parce que l’Iran n’a jamais été sérieux au sujet de l’arrêt de son programme nucléaire. Après sept ans, l’Occident et en particulier l’administration Obama espére toujours qu’ils peuvent réaliser des progrès par la négociation. Téhéran peut-être ralenti tactiquement, mais sans aucun doute, comme l’ancien commandant des gardiens de la révolution Rezai Mohsen l’a dit une fois, « La politique de l’Iran à long terme et sa vision stratégique est d’acquérir une sainte bombe  atomique islamique. »

Seule une négociation réelle, axée sur des résultats avec un ordre du jour déterminé avec les ayatollahs, des sanctions économiques plus intelligentes et vraiment appliquées, un isolement diplomatique concret de l’Iran, et un soutien réel du peuple iranien peut apporter un changement réel.

L’utilisation d’un concept bien connu dans la jurisprudence chiite et bien connu est le mensonge utile, les responsables iraniens sont parfaitement prêts à mentir quand il s’agit de leurs intentions et leurs programmes.

Les nations éclairées feraient bien de comprendre les fondements religieux des mensonges des  diplomates iraniens qui contrastent avec les intentions des négociateurs européens. Une fois que  la tromperie sera comprise, la question ne devrait pas être de savoir si le programme nucléaire iranien est pacifique, mais plutôt quand et comment le programme nucléaire pourra être annulé en toute sécurité.

Ahmad Hachemi, est né à Qom en 1977. Il a obtenu un baccalauréat en sciences politiques à l’Université de Téhéran et est titulaire d’une maîtrise en études américaines de l’école du ministère iranien des Affaires étrangères des Relations internationales. En Janvier 2008, il rejoint le ministère des Affaires étrangères comme interprète en anglais, en  turc et parfois en arabe. Lorsque le soulèvement populaire a commencé en 2009, il a participé activement aux manifestations pro-démocratiques du Mouvement Vert. Pour cette raison et d’autres, il a été convoqué et démis de ses fonctions en mai 2012. Au début mai 2012, il a commencé à écrire des articles pour les quotidiens réformateurs de premier plan comme Shargh et le journal Etemad. En raison de ses informations classifiées à l’égard de certains des programmes de prolifération nucléaire du régime, Ahmad Hachemi a été l’objet de constantes menaces, de tortures mentales et d’obstacles. Il a fui son pays et est actuellement en quête d’asile politique en Turquie.

Résumé par Aschkel pour

israel-flash – source blogs.timesofisrael

Copyright © Israël Flash – Reproduction autorisée avec la mention et un lien vers la source

Lire la suite: http://www.israel-flash.com/2013/01/iran-occident-ne-sois-pas-dupe-temoignage-dun-transfuge-iranien/#ixzz2M7aQCGkU

 

جمهوری اسلامی درصدد دستیابی به بمب است

Leave a reply

PDF VERSION: DON’T BE FOOLED

چندی پیش مقاله ای را به زبان انگلیسی به رشته تحریر درآورده بودم که ترجمه فارسی آن در پارس دیلی نیوز منتشر شده است. ترجمه کمی شتابزده بوده و توصیه می شود جهت دقت بیشتر به اصل مقاله مراجعه شود. 

تاریخ خبر: چهارشنبه 4 بهمن 1391 – کدخبر: 110427
  رسانه :گول نخورید، جمهوری اسلامی درصدد دستیابی به بمب است
سعید جلیلی مذاکره کننده ارشد امور اتمی جمهوری اسلامی اخیراً گفت که رژیم ایران موافقت خود در مورد از سرگیری گفتگو در مورد برنامه هسته ای جمهوری اسلامی در اواخر این ماه را اعلام کرده است. در عین حال آژانس انرژی اتمی و جامعه بین المللی به ویژه کشورهای اروپایی تلاش های جدیدی را به منظور احیای مجدد روند مذاکرات به عمل آورده اند. احمد هاشمی می گوید در مدت چهار سال و نیم که کارمند وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی بودم بی شک دریافتم که هدف رژیم ایران از شرکت در مذاکرات فقط یک تاکتیک اتلاف وقت است. من که به ترکیه برای اخذ پناهندگی سیاسی گریخته بودم می دانستم که اولین ایرانی نیستم که تلاش خواهم کرد تا جهان را از تصمیم تهران برای دستیابی به سلاح های کشتار جمعی هشدار دهم.

تقریباً یک دهه قبل بود که برای اولین بار سازمان مجاهدین خلق که یک گروه مخالف چپگرای در تبعید است فعالیت های مخفی اتمی انجام شده توسط رژیم را با ارایه محل دقیق برخی از تاسیسات و جاه طلبی های حکومت مذهبی اسلامی برای دستیابی به بمب های هسته ای افشا کرد.

پس از آن،جمهوری اسلامی در دهه ها دور از مذاکرات فقط به هدف متقاعد کردن سیاستمداران بی تجربه و صلحجویان دل نگران به اینکه ایران حقیقت را بیان می کند شرکت کرده است. در چنین شرایطی، تهران همواره بر این موضع تاکید کرده که تلاش می کند از طرق دیپلماتیک ثابت کند که ایران در پی استفاده از انرژی هسته ای برای مقاصد صلح جویانه به منظور تامین تقاضای فزاینده داخلی برای انرژی با توجه به اتمام منابع فسیلی است. این موضوع در داخل کشور نیز مورد بهره برداری قرار می گیرد به این ترتیب که تحرکات فزاینده ملی گرایی پوپولیستی با عوامفریبی چپگرایانه برنامه هسته ای را به عنوان موضوع اصلی غرور ملی مطرح می کنند.

اما دروغ دروغ است حتی اگر بی وقفه در اجلاس های بین المللی و یا اینکه هر روز در رسانه های داخلی برای عامه مردم تکرار شود. من در وزارت امور خارجه به عنوان مترجم مقامات عالی رتبه، سیاستمداران و مقامات رسمی خدمت کردم. من به دقت بیانیه ها و اعلانیه های رسمی را دنبال می کردم و در محافل داخلی که در آنها تعدادی از مقامات رده بالای ایران شرکت می کردند حاضر بودم. مقامات یاد شده در این جلسات بی پرده قصد خود برای اتمی شدن را اعلام می کردند. از جمله من شاهد موارد ذیل بوده ام.

فرمانده سابق سپاه پاسداران: بمب مقدس اسلامی یک باید است

در ماه آوریل ۲۰۰۵ پس از سازماندهی جلسات متعددی در دفتر خود در دفتر مرکز مجمع تشخیص مصلحت، من به جلسه ای در منزل محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت و یکی از فرماندهان سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در مدت جنگ ایران و عراق دعوت شدم. از من به عنوان یکی از اعضای موسس انجمن اسلامی دانشجویان و دانشگاهیان (انجمنی که پس از مدت کوتاهی در سال بعد منحل شد) به همراه روح اله سلگی دبیرکل این انجمن دعوت شده بودم. شایان ذکر است که سلگی اکنون فرماندار آران و بیدگل در حوزه اصفهان است.

از ما دعوت شده بود که با شرکت در این جلسه به تبادل نظرات در مورد وضعیت کلی انتخابات ریاست جمهوری پیش رو که در آن محسن رضایی در حال آماده شدن برای کاندیداتوری در آن بود بپردازیم. منزل رضایی در مجتمع شهرک شهید دقایقی در حوالی جنگل های لویزان در شمال شرق تهران واقع شده است. منزل او در انتهای منطقه به شدت حفاظت شده ای قرار دارد که عمدتا محل اسکان افسران سپاه پاسداران و سایر مقامات رده بالا است. هنگام ورود ما، رضایی در حال ملاقات با چند نفر از مقامات نظامی و سیاسی از جمله چند نفر از فرماندهان سپاه پاسداران بود. در این جلسه خصوصی که در منزل او برگزار شد، او ضمن انتقاد شدید از خاتمی رئیس جمهور اصلاح طلب سابق به دلیل رهیافت مصالحه جویانه او در برابر غرب به شدت از دستیابی به بمب های هسته ای برای اهداف بازدارندگی حمایت کرد.

از نظر او چنین سلاحی «یک بمب اسلامی مقدس» است که برای مبارزه در برابر گردنکشی جهانی مورد نیاز است. او ضمن اشاره به اینکه حتی خمینی هم دستیابی به بمب اتمی را به منظور حفظ منافع اسلام در طی جنگ ایران و عراق تایید کرد، ادامه داد که برای صیانت از اسلام همه چیز از جمله استفاده از سلاح های کشتار جمعی شهروندان عادی مجاز است.

بمب و شورای امنیت ملی ایران

در اوایل سال ۲۰۱۲، علی باقری معاون دبیرکل شورای امنیت ملی ایران با همتای هندی خود در میهمانی شام سفارت هند در تهران ملاقات کرد. در حالی که به دلیل تاخیر در ترافیک ما منتظر ورود مقام هندی بودیم، من شنیدم که احمد سبحانی مدیر اداره آمریکا و اروپای وزارت خارجه از باقری در مورد آخرین نظرات رهبری در مورد مذاکرات ۵+۱ سوال کرد. باقری در پاسخ گفت که آیت الله علی خامنه ای همچنان بر این باور متقاعد شده است که ما بایستی ضمن تسریع اقدامات و افزایش تاسیسات مخفی قبل از اینکه دیر شده باشد به هدف خود دستابیم.

کمک کره شمالی

در اوایل فوریه ۲۰۱۲، من در جلسه محرمانه ای حاضر بودم که در آن معاون بنیاد مستضعفان در حال مذاکره با سفیر کره شمالی به منظور کسب فن آوری هسته ای برای ایران در مقابل کمک های مالی بود.

تداوم تولید سلاح های شیمیایی

در زمانی که در وزارت امور خارجه بودم ملاقات بین مقامات ایران و بازرسان بین المللی سلاح های شیمیایی را ترجمه کردم. طرف ایرانی مشتمل بر مقاماتی از وزارت امور خارجه، وزارت اطلاعات، وزارت دفاع و وزارت صنایع بود. این ملاقات با نمایندگان سازمان ناظر بر سلاح های شیمیایی که هدف آن منع سلاح های شیمیایی و در لاهه هلند مستقر است انجام شد. من در تمام این ملاقاتها از جمله جلسات معرفی قبل از بازرسی، بازدید از طرح های تولید مواد شیمیایی و جلسات پایانی شرکت داشتم. به همین علت من شاهد تولید انبوه سلاح های شیمیایی در تاسیسات مختلفی از جمله پاکشوما، مجتمع پتروشیمی اراک و به خصوص مجمتع شهید میثمی واقع در شهر کرج که هدف آن تولید مواد شیمیایی برای مصارف روزمره مانند مواد شوینده است بودم. اما در عین حال این تاسیسات سلاح های شیمیایی برای سازمان صنایع دفاع که وابسته به وزارت دفاع است، تولید می کردند.

در جریان این ملاقاتها مقامات دفاعی اطلاعات اشتباهی را در اختیار بازرسان قرار می دادند. با چنین سابقه ای از تولید سلاح های مخرب به شکل سلاح های شیمیایی؛ آیا کسی باور می کند که ایران قصد ندارد بمب اتمی تولید کند؟

دور بیهوده دیگری از مذاکرات

همه جلسات قبلی بین ایران و ۵+۱ با شکست مواجه شد زیرا ایران هرگز به طور جدی در مورد کنترل برنامه هسته ای خود جدی نبوده است. پس از هفت سال، غرب و به خصوص هیات اجرایی اوباما هنوز هم امیدوارند که بتوانند از طریق مذاکرات در این زمینه به پیشرفت هایی دست یابند. ممکن است تهران در کوتاه مدت فعالیت این برنامه را کند کرده باشد اما بی شک همانطور که یکبار محسن رضایی فرمانده سابق سپاه پاسداران متذکر شد «سیاست و راهبرد بلند مدت ایران دستیابی به بمب مقدس اسلامی است.»

فقط یک مذاکره واقعی و هدفمند با دستور کار مشخص با آیت الله ها، اعمال تحریم های هوشمندتر، انزوای دیپلماتیک همگانی ایران و حمایت واقعی از تقاضای مردم ایران تغییر واقعی را به ارمغان می آورد.

مقامات ایرانی با توسل به یکی از ایده های شناخته شده در فقه شیعه که به عنوان دروغ مصلحتی از آن یاد می شود کاملاً در مقاصد و برنامه های خود دروغ می گویند.

ملل آگاه در زمینه درک مبانی مذهبی دروغ های بزرگ سیاستمداران ایرانی (دروغ مصلحتی، تقیه و…) در مقابل مذاکره کنندگان اروپایی وظیفه خود را انجام می دهند. هنگامی که وسعت این نیرنگ آشکار شود؛ دیگر پرسش این نیست که آیا برنامه هسته ای ایران صلح آمیز است یا خیر بلکه سوال این است که چگونه و چه زمانی برنامه تولید تسلیحات هسته ای عملی خواهد شد.

* از: احمد هاشمی / در: اسراییل تایمز:

http://blogs.timesofisrael.com/while-iran-builds-its-holy-islamic-bomb/

۱- احمد هاشمی در سال ۱۹۷۷ در شهر قم متولد شد. او مدرک کارشناسی خود را در علوم سیاسی از دانشگاه تهران گرفت و در مقطع کارشناسی ارشد در مطالعات آمریکا از دانشکده روابط بین الملل وزارت امور خارجه فارغ التحصیل شد. در ژانویه ۲۰۰۸ به عنوان مترجم زبانهای انگلیسی، ترکی و بعضاً عربی به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. به هنگام اوج جنبش اجتماعی در سال ۲۰۰۹ او به طور فعال در اعتراضات دمکراسی طلبانه جنبش سبز شرکت کرد. به همین دلیل و مسایل دیگری در ماه مه ۲۰۱۲ از کار خود اخراج شد. از اوایل ماه مه ۲۰۱۲ او با روزنامه های اصلاح طلب نظیر شرق و اعتماد همکاری کرد. به اعتقاد او به دلیل اطلاعات طبقه بندی شده در مورد برنامه های غنی سازی رژیم به طور مستمر مورد تهدید، شکنجه روانی و محدودیت هایی قرار گرفت. او از ایران گریخت و اکنون در ترکیه در پی اخذ پناهندگی سیاسی است. وی هم اکنون به عنوان نویسنده و روزنامه نگاربا رسانه های فارسی زبان و بین المللی همکاری می کند. (توضیحات به نقل از اسراییل تایمز است.)

ترجمه: پارسا آزاد//ایران در جهان

منتشر شده در تاریخ ۱۷ ژانویه ۲۰۱۳

3 بهمن 1391

سقوط کوبانی به نفع همه است-احمد هاشمی

Leave a reply

PDF VERSION: KOBANI FALL IS GOOD FOR ALL

http://oyrenci-sesi.info/yeni/15135

http://oyrenci-sesi.info/yeni/?p=15135

خانه / مقالات / سقوط کوبانی به نفع همه است-احمد هاشمی

سقوط کوبانی به نفع همه است-احمد هاشمی

سقوط کوبانی به نفع همه است-احمد هاشمی

اؤیرنجی سسی: احمد هاشمی مترجم و کارمند رسمی سابق وزارت خارجه ایران در یادداشتی قابل تامل از سقوط کوبانی استقبال کرد وی در صفحه فیس بوک خود نوشت : از سقوط کوبانی استقبال می کنم چرا که باور دارم سقوط کوبانی منجر به تغییرات بغایت مثبت خواهد شد:

یک- علیرغم های و هوی رسانه ای، تقریبا تمامی کردهای ساکن در کوبانی اکنون به ترکیه رفته و در امنیت نسبی به سر می برند و آنچه در کوبانی جریان دارد درگیری بین دو گروه تروریستی داعش و پ ی د (شاخه سوری پ ک ک) است و از آنجایی که تقریبا هیچ غیرنظامی در شهر باقی نمانده خطر قتل عام هم منتفی است.

دو- سقوط کوبانی نیروهای اپوزیسیون سوریه را یکدست و متحد خواهد کرد. زیرا گروه های میانه رو در میان اپوزیسیون سوریه با گروه پ ی د به عنوان گروهی جدایی طلب و نزدیک به دولت بشار اسد مشکل دارند. با برطرف شدن مشکل جدایی طلبی در روژاوا (کردستان سوریه)، نوک پیکان مبارزه توسط گروه های اپوزیسیون متوجه داعش و بشار اسد خواهد شد.

سه- دولت بشار اسد، اپوزیسیون متحد و میانه روی سوریه را به عنوان چالشی جدی برای خود می داند و در توافقی نانوشته نیروهای دولتی سوریه هیچ گونه حمله عمده ای را بر ضد گروه کردی پ ی د (رهبری معنوی و حتی تشکیلاتی این گروه را عبدالله اوجالان، بنیانگذار گروه تروریستی پ ک ک برعهده دارد) در شمال سوریه و مواضع گروه تروریستی داعش نداشته اند. حتی گمانه زنی هایی وجود دارد که بشار اسد در تقویت داعش و پ ی د (پ ک ک) نقش دارد. بنابراین سقوط کوبانی بی تردید ضربه ای به دولت بشار اسد خواهد بود.

چهار- کشور ترکیه به علت موقعیت ویژه جغرافیایی، عضویت در ناتو و توان بالای ارتش این کشور و با نزدیک به هزار کیلومتر مزر مشترک با سوریه، خواهد توانست بدور از دغدغه قدرتیابی گروه های جدایی طلب کرد (پ ک ک و شاخه سوری اش پ ی د که کنترل کوبانی را در دست دارد)، بیشترین کمک را به اپوزیسیون سوریه نماید. ترکیه بارها اعلام کرده آمادگی دارد برای برکناری دولت بشار اسد در سوریه هر گونه همکاری داشته باشد ولی در قضیه کوبانی نتوانست مداخله کند زیرا در صورت وارد شدن به ماجرا باعث تقویت گروه تروریستی پ ک ک می شد.

پنج- سقوط کوبانی مانع از بت سازی و تطهیر گروه پ ک ک خواهد شد. پ ک ک یکی از بزرگ ترین تشکیلات تروریستی در منطقه است و همانند داعش، قابلیت تعرض و عملیات تروریستی فرامرزی در چندین کشور را دارا است. این گروه دارای پایگاههایی در شمال عراق و همچنین کوهستان شرق های ترکیه بوده و برای دستیابی به اهداف خود، پژاک را در ایران و پ ی د را در سوریه تاسیس کرده است.

شش- با سقوط کوبانی و رفع تهدید پ ک ک، زمینه برای ایجاد منطقه حائل و پرواز ممنوع بر فراز بخش هایی از شمال سوریه فراهم خواهد شد و بخش عمده ای از نیروهای سوری، ارتش آزاد و پناهندگانی که هم اکنون در سوریه بسر می برند در شمال سوریه مستقر خواهند شد و با دریافت آموزش های نظامی و تسلیحات از نیروهای غربی و حمایت و همراهی نیروهای غربی و ترکیه، زمینه برای سرنگونی رژیم بشار اسد و شکسته شدن کمر جمهوری اسلامی فراهم خواهد شد.

هفت- موفقیت نیروهای میانه روی اپوزیسیون سوریه گزینه دیگری را پیش روی مردم منطقه قرار خواهد گذاشت و از شدت نفوذ و محبوبیت نیروهای اهریمنی و اسلام گرا از جمله داعش، جبهه النصرت و دیگر گروه های تندرو خواهد کاست و خاورمیانه را مکان بهتری برای زندگی خواهد کرد.

عنوانی برای متن زیر ؟

سقوط کوبانی به نفع همه است-احمد هاشمی

نوشته شده توسط Ersalan

دسته: مقالات

 منتشر شده در 20 مهر 1393

 بازدید: 48

aham. kobani

گونئی نیوز: احمد هاشمی مترجم و کارمند رسمی سابق وزارت خارجه ایران در یادداشتی قابل تامل از سقوط کوبانی استقبال کرد وی در صفحه فیس بوک خود نوشت از سقوط کوبانی استقبال می کنم چرا که باور دارم سقوط کوبانی منجر به تغییرات بغایت مثبت خواهد شد:یک- علیرغم های و هوی رسانه ای، تقریبا تمامی کردهای ساکن در کوبانی اکنون به ترکیه رفته و در امنیت نسبی به سر می برند و آنچه در کوبانی جریان دارد درگیری بین دو گروه تروریستی داعش و پ ی د (شاخه سوری پ ک ک) است و از آنجایی که تقریبا هیچ غیرنظامی در شهر باقی نمانده خطر قتل عام هم منتفی است.

دو- سقوط کوبانی نیروهای اپوزیسیون سوریه را یکدست و متحد خواهد کرد. زیرا گروه های میانه رو در میان اپوزیسیون سوریه با گروه پ ی د به عنوان گروهی جدایی طلب و نزدیک به دولت بشار اسد مشکل دارند. با برطرف شدن مشکل جدایی طلبی در روژاوا (کردستان سوریه)، نوک پیکان مبارزه توسط گروه های اپوزیسیون متوجه داعش و بشار اسد خواهد شد.

سه- دولت بشار اسد، اپوزیسیون متحد و میانه روی سوریه را به عنوان چالشی جدی برای خود می داند و در توافقی نانوشته نیروهای دولتی سوریه هیچ گونه حمله عمده ای را بر ضد گروه کردی پ ی د (رهبری معنوی و حتی تشکیلاتی این گروه را عبدالله اوجالان، بنیانگذار گروه تروریستی پ ک ک برعهده دارد) در شمال سوریه و مواضع گروه تروریستی داعش نداشته اند. حتی گمانه زنی هایی وجود دارد که بشار اسد در تقویت داعش و پ ی د (پ ک ک) نقش دارد. بنابراین سقوط کوبانی بی تردید ضربه ای به دولت بشار اسد خواهد بود.

چهار- کشور ترکیه به علت موقعیت ویژه جغرافیایی، عضویت در ناتو و توان بالای ارتش این کشور و با نزدیک به هزار کیلومتر مزر مشترک با سوریه، خواهد توانست بدور از دغدغه قدرتیابی گروه های جدایی طلب کرد (پ ک ک و شاخه سوری اش پ ی د که کنترل کوبانی را در دست دارد)، بیشترین کمک را به اپوزیسیون سوریه نماید. ترکیه بارها اعلام کرده آمادگی دارد برای برکناری دولت بشار اسد در سوریه هر گونه همکاری داشته باشد ولی در قضیه کوبانی نتوانست مداخله کند زیرا در صورت وارد شدن به ماجرا باعث تقویت گروه تروریستی پ ک ک می شد.

پنج- سقوط کوبانی مانع از بت سازی و تطهیر گروه پ ک ک خواهد شد. پ ک ک یکی از بزرگ ترین تشکیلات تروریستی در منطقه است و همانند داعش، قابلیت تعرض و عملیات تروریستی فرامرزی در چندین کشور را دارا است. این گروه دارای پایگاههایی در شمال عراق و همچنین کوهستان شرق های ترکیه بوده و برای دستیابی به اهداف خود، پژاک را در ایران و پ ی د را در سوریه تاسیس کرده است.

شش- با سقوط کوبانی و رفع تهدید پ ک ک، زمینه برای ایجاد منطقه حائل و پرواز ممنوع بر فراز بخش هایی از شمال سوریه فراهم خواهد شد و بخش عمده ای از نیروهای سوری، ارتش آزاد و پناهندگانی که هم اکنون در سوریه بسر می برند در شمال سوریه مستقر خواهند شد و با دریافت آموزش های نظامی و تسلیحات از نیروهای غربی و حمایت و همراهی نیروهای غربی و ترکیه، زمینه برای سرنگونی رژیم بشار اسد و شکسته شدن کمر جمهوری اسلامی فراهم خواهد شد.

هفت- موفقیت نیروهای میانه روی اپوزیسیون سوریه گزینه دیگری را پیش روی مردم منطقه قرار خواهد گذاشت و از شدت نفوذ و محبوبیت نیروهای اهریمنی و اسلام گرا از جمله داعش، جبهه النصرت و دیگر گروه های تندرو خواهد کاست و خاورمیانه را مکان بهتری برای زندگی خواهد کرد.

احمد هاشمی از گروه تروریستی پ ک ک در کوبانی بت نسازیم

نوشته شده توسط Ersalan

دسته: مقالات

 منتشر شده در 18 مهر 1393

 بازدید: 109

ahmad hasemı

اخیرا ژست حقوق بشری همه گل کرده و “کوبانی بازی” به صورت یکی از نشانه های باکلاسی و بروز بودن افراد درآمده است بدون اینکه کسی دقت داشته باشد ما در کوبانی با دو رنگ سیاه و سفید روبرو نیستیم و این گروه تروریستی پ ک ک است که در مقابل داعش می جنگد.پ ک ک که در لیست گروه های تروریستی آمریکا و اتحادیه اروپا قرار دارد همانند گروه تروریستی داعش، مهارت بالایی در دست زدن به اقدامات تروریستی کور و ایجاد فضای رعب و وحشت دارد. این گروه در رسیدن به اهداف خود در ترکیه و ایران (پژاک) و سوریه (پ ی د) از هیچ اقدامی از جمله کشتار غیرنظامیان روی گردان نبوده است. پ ک ک هر آن که اراده می کند ترکیه را به خاک و خون می کشد ولی در مواجهه با یک نیروی اهریمنی مثل خودش یعنی داعش که بسیاری از تکنیک های ناجوانمردانه جنگی اش به پ ک ک شباهت دارد عاجز و ناتوان است، و با بی شرمی تمام از ارتش ترکیه می خواهد به خاطر یک گروه تروریستی خطرناک تر (پ ک ک)، با یک گروه تروریستی دیگر (داعش) وارد جنگ شود. باید توجه کرد ترکیه 95 درصد از کردهای نظامی و غیرنظامی کوبانی را در خاک خود جا داده است و چیزی به اسم خطر کشتار در کوبانی مطرح نیست. اهمیت کوبانی برای پ ک ک، صرفا به خاطر تاسیس این کانتون به عنوان اولین طرح مورد نظر اوجالان است.دوستان روشنفکرنما! بیایید بخشی از دستگاه تبلیغاتی پ ک ک نباشیم. استفاده از دوشیزگان زیبارو در جبهه جنگی توسط پ ک ک در کوبانی تنها تفاوت عمده در تاکتیک جنگی این گروه با داعش است.تنها راه حل بحران سوریه و کوبانی، مبارزه با پ ک ک، داعش و دولت بشار اسد بطور همزمان و تضعیف این سه نیروی اهریمنی و حامی آنها جمهوری اسلامی است.بنابراین، از تروریست های پ ک ک بت نسازیم.

http://www.facebook.com/plugins/like.php?action=like&app_id=&channel=http%3A%2F%2Fstatic.ak.facebook.com%2Fconnect%2Fxd_arbiter%2FKFZn1BJ0LYk.js%3Fversion%3D41%23cb%3Dfc593816c%26domain%3Dguneynews1.com%26origin%3Dhttp%253A%252F%252Fguneynews1.com%252Ff3a706afd4%26relation%3Dparent.parent&color_scheme=light&href=http%3A%2F%2Fguneynews1.com%2Findex.php%2Ffa%2F2014-09-09-14-51-30%2F395-2014-10-10-21-44-08&layout=button_count&locale=fa_IR&sdk=joey&share=false&show_faces=true

http://www.facebook.com/plugins/share_button.php?app_id=&channel=http%3A%2F%2Fstatic.ak.facebook.com%2Fconnect%2Fxd_arbiter%2FKFZn1BJ0LYk.js%3Fversion%3D41%23cb%3Df2c7a0ccd4%26domain%3Dguneynews1.com%26origin%3Dhttp%253A%252F%252Fguneynews1.com%252Ff3a706afd4%26relation%3Dparent.parent&href=http%3A%2F%2Fguneynews1.com%2Findex.php%2Ffa%2F2014-09-09-14-51-30%2F395-2014-10-10-21-44-08&locale=fa_IR&sdk=joey&type=button_count

از سقوط کوبانی استقبال می کنم چرا که باور دارم سقوط کوبانی منجر به تغییرات بغایت مثبت خواهد شد

از سقوط کوبانی استقبال می کنم چرا که باور دارم سقوط کوبانی منجر به تغییرات بغایت مثبت خواهد شد

نشرشده توسط:50 میلیون 11 اکتبر 2014 دراخبار, مقالات نظری بدهید

50000000– احمد هاشمی مترجم و کارمند رسمی سابق وزارت خارجه ایران در یادداشتی قابل تامل از سقوط کوبانی استقبال کرد وی در صفحه فیس بوک خود نوشت : از سقوط کوبانی استقبال می کنم چرا که باور دارم سقوط کوبانی منجر به تغییرات بغایت مثبت خواهد شد:

یک- علیرغم های و هوی رسانه ای، تقریبا تمامی کردهای ساکن در کوبانی اکنون به ترکیه رفته و در امنیت نسبی به سر می برند و آنچه در کوبانی جریان دارد درگیری بین دو گروه تروریستی داعش و پ ی د (شاخه سوری پ ک ک) است و از آنجایی که تقریبا هیچ غیرنظامی در شهر باقی نمانده خطر قتل عام هم منتفی است.

دو- سقوط کوبانی نیروهای اپوزیسیون سوریه را یکدست و متحد خواهد کرد. زیرا گروه های میانه رو در میان اپوزیسیون سوریه با گروه پ ی د به عنوان گروهی جدایی طلب و نزدیک به دولت بشار اسد مشکل دارند. با برطرف شدن مشکل جدایی طلبی در روژاوا (کردستان سوریه)، نوک پیکان مبارزه توسط گروه های اپوزیسیون متوجه داعش و بشار اسد چرا کوبانی اهمیت راهبردی دارد؟خواهد شد.

سه- دولت بشار اسد، اپوزیسیون متحد و میانه روی سوریه را به عنوان چالشی جدی برای خود می داند و در توافقی نانوشته نیروهای دولتی سوریه هیچ گونه حمله عمده ای را بر ضد گروه کردی پ ی د (رهبری معنوی و حتی تشکیلاتی این گروه را عبدالله اوجالان، بنیانگذار گروه تروریستی پ ک ک برعهده دارد) در شمال سوریه و مواضع گروه تروریستی داعش نداشته اند. حتی گمانه زنی هایی وجود دارد که بشار اسد در تقویت داعش و پ ی د (پ ک ک) نقش دارد. بنابراین سقوط کوبانی بی تردید ضربه ای به دولت بشار اسد خواهد بود.

چهار- کشور ترکیه به علت موقعیت ویژه جغرافیایی، عضویت در ناتو و توان بالای ارتش این کشور و با نزدیک به هزار کیلومتر مزر مشترک با سوریه، خواهد توانست بدور از دغدغه قدرتیابی گروه های جدایی طلب کرد (پ ک ک و شاخه سوری اش پ ی د که کنترل کوبانی را در دست دارد)، بیشترین کمک را به اپوزیسیون سوریه نماید. ترکیه بارها اعلام کرده آمادگی دارد برای برکناری دولت بشار اسد در سوریه هر گونه همکاری داشته باشد ولی در قضیه کوبانی نتوانست مداخله کند زیرا در صورت وارد شدن به ماجرا باعث تقویت گروه تروریستی پ ک ک می شد.

پنج- سقوط کوبانی مانع از بت سازی و تطهیر گروه پ ک ک خواهد شد. پ ک ک یکی از بزرگ ترین تشکیلات تروریستی در منطقه است و همانند داعش، قابلیت تعرض و عملیات تروریستی فرامرزی در چندین کشور را دارا است. این گروه دارای پایگاههایی در شمال عراق و همچنین کوهستان شرق های ترکیه بوده و برای دستیابی به اهداف خود، پژاک را در ایران و پ ی د را در سوریه تاسیس کرده است.

شش- با سقوط کوبانی و رفع تهدید پ ک ک، زمینه برای ایجاد منطقه حائل و پرواز ممنوع بر فراز بخش هایی از شمال سوریه فراهم خواهد شد و بخش عمده ای از نیروهای سوری، ارتش آزاد و پناهندگانی که هم اکنون در سوریه بسر می برند در شمال سوریه مستقر خواهند شد و با دریافت آموزش های نظامی و تسلیحات از نیروهای غربی و حمایت و همراهی نیروهای غربی و ترکیه، زمینه برای سرنگونی رژیم بشار اسد و شکسته شدن کمر جمهوری اسلامی فراهم خواهد شد.

هفت- موفقیت نیروهای میانه روی اپوزیسیون سوریه گزینه دیگری را پیش روی مردم منطقه قرار خواهد گذاشت و از شدت نفوذ و محبوبیت نیروهای اهریمنی و اسلام گرا از جمله داعش، جبهه النصرت و دیگر گروه های تندرو خواهد کاست و خاورمیانه را مکان بهتری برای زندگی خواهد کرد.

استاتوسهایی از فیسبوک در رابطه با عین العرب(کوبانی)

منتشر شده در پنج شنبه, 17 مهر 1393 11:09

Rahim Ayramlu

 

heyder.bayatسید حیدر بیات:

وقتی تلعفر سقوط کرد دو روز نمیتوانستم غذا بخورم. حتی عزیزترین نزدیکانم نمیتوانستند دو کلمه با من حرف بزنند. سرم را بر روی شانه های پسرم سینا تکیه داده، میگریستم. آنروز همه چیز عادی بود. هر کس از گل و بلبل می‌نوشت و نوشته‌های من نیز …

از آن روز تصمیم گرفتم هیچ چیز ننویسم. مافیای قدرت و ثروت و رسانه در خاورمیانه هر چه خودش بخواهد در ماهواره‌ها و سایتها و استاتوس‌ها ( بلی استاتوس‌ها) خواهد گفت و خواهد نوشت و خواهد نویساند. از آن روز برای بشیر تورکمن و شهادت اعضای خانواده دوستانم سکوت کردم، برای سینجار ایزدی سکوت کردم،‌ برای امیرلی‌ی ترکمن سکوت کردم، برای کوبانی کرد سکوت کردم… و سکوت می‌کنم. میدانم کار بدی میکنم اما با سقوط تلعفر حس سخن گفتن از خاورمیانه و داعش در من سقوط کرد.

داعش همه آن سیاهکاریها و سیاهی‌هایی است که دولتمردان خاورمیانه سفید جلوه داده بودند و اکنون در یک جا تجیمع شده است و هر روز بیشتر و بیشتر خواهد شد تا آفریدگاران خود را نیز ببلعد.

داعش آن سیاه سفیدنمایی است که سالها ما را برای ایمان آوردن به آن فراخوانده بودند و اینک بی باک و عریان با رنگ واقعی خودش ظاهر شده است. داعش رنگ نفت چاههای کشورهای ماست که سالها به جای توسعه فرهنگ و اقتصاد عمومی در کوره جنگ مذهبی و نژادی و زبانی ریخته شد. و اینک نیچه‌ای باید که از زبان زرتشت بپرسد: کدام دولتمرد را یارای آن است که با کمال صلابت رو در روی وجدان خود ایستاده و بگوید من در آفرینش داعش هیچ نقشی نداشته‌ام؟

i.cemiliاسماعیل جمیلی:

ترکيه 187 هزار نفر از عين العرب (کوباني) مهاجر پذيرفته است. يعني برابر تعدادي که کل اروپا در طي سه سال و نيم از سوريه پناهنده پذيرفته است. حزب کردي حاضر در پارلمان ترکيه، به تقاضاي مداخله نظامي ترکيه رأي منفي داده است و حالا ترکيه را به مداخله نظامي دعوت ميکند! “دعوت” که چه عرض کنم. نجات 187 هزار شهروند غيرنظامي کوباني را ترکيه بر عهده گرفت، لطفا اينهايي که در تهران زير حمايت دولتي و در رسانه هاي فارسي بر عليه ترکيه جوسازي ميکنند، نجات جنگجوياني را که در همکاري با رژيم اسد زمينه ساز رشد داعش شدند، تقبل کنند. فراموش نکنيد که اين جنگجويان قبلا بر عليه ترکيه اعلام جنگ کرده اند. کساني که تا امروز در برابر 300 هزار قرباني رژيم اسد سکوت کرده اند و امروز با اجازه رژيم در تهران بر عليه ترکيه تظاهرات ميکنند، طوري وانمود ميکنند که اين جنايات ديروز شروع شده است. بايد هم اينکار را بکنند، چون در غير اينصورت از آنها سوآل خواهد شد پس تا امروز در قبال کشتار رژيم اسد از همه جا و همه سو، کجا بوديد؟ از همه خنده دارتر موضع ايران است که هم مخالف مصوبه پارلمان ترکيه در مورد مداخله نظامي ترکيه در سوريه است و هم از ترکيه ميخواهد ک “وظايف” خودش را فراموش نکند! گويي اين فراموش کردن وظايف پايه رژيم اسد يعني رژيم تحت الحمايه ايران در حفظ جان شهروندان خود نيست که موجب طولاني تر شدن عمر ذلت بار رژيم اسد و زمينه ساز رشد اين فجايع بوده است. بفرض مستقل بودن تظاهرات ضد ترکيه در تهران بايد پرسيد  که اگر اين تظاهر کنندگان در تهران، زورشان به جمهوري اسلامي نميرسيد، چرا نميتوانستند در جلوي سفارت سوريه و روسيه در تهران تظاهرات بکنند؟ لابد تنها مسير “مجاز” از سوي رژيم  ايران، همان تنها مسيري بوده است که به آدرس سفارت ترکيه ختم مي شده است.

mohammad.Babayi

محمد بابایی:

تا این لحظه دست‌کم دوبار تلویزیون فارسی بی‌بی‌سی مصاحبه خبرنگاران خود را در کوهستان‌های قندیل با عالی‌ترین رده‌های پ‌ک‌ک پخش کرده است. این گفتگوها یک معنای دیگر هم دارد. خبرنگار بی‌بی‌سی قطعاً با پای پیاده یا هلی‌کوپتر به قندیل نرفته است. به عبارت دیگر پ‌ک‌ک چنان نفوذی در مناطق کُردنشین ترکیه و عراق دارد، که فقط کافی است خبرنگار و فیلمبردار بی‌بی‌سی خودشان را مثلاً به اورفا برسانند، تا لباس شخصی‌های پ‌ک‌ک آنها را سوار ماشین کرده و در نهایت به ارتفاعات قندیل برسانند. پس از انجام مصاحبه نیز صحیح و سالم در نردیکی‌های فرودگاه با آلات و ادوات خبرنگاری آنها را از ماشین پیاده کنند.

تهدید کوبانی از طرف تبهکاران داعش حرف امروز و دیروز نیست. مدتهاست که کوبانی در خطر است. همان گروه مسلحی که خبرنگاران بی‌بی‌سی را با بند و بساط به سفر قندیل می‌برد و سالم بر می‌گرداند، بدیهی است که اگر اراده کند و راست بگوید، هزار هزار پیشمرگه را هم از هزار کیلومتر مرز بی در و پیکر کشور بی‌صاحب سوریه رد می‌کند و به کمک برادران و خواهران کُردش در کوبانی می‌شتابد.

مگر داعش کنترل ماهواره‌های امریکائی را هم دست گرفته تا چند صد هزار کیلومتر مربع برهوت را زیر ذره‌بین بگیرد؟ پای دفاع ار کوبانی که پیش آمد، باید ارتش ترکیه اجازه صادر کند؟ پیشمرگه‌های پ‌ک‌ک باید درست از همان سوراخی رد بشوند که آن طرفش کوبانی است؟ تا خبرنگاران شبکه‌های ریز و درشت بین‌المللی هم فیلم بگیرند و به جهانیان نشان دهند که پ‌ک‌ک چه دلاورانی دارد؟

اگر بنا بر مسائل انسانی و نه لزوماً منافع هر کدام از طرفین درگیر است، اقلیم کردستان و پ‌ک‌ک در این حوادث نشان دادند که در دفاع از ملت مظلوم و بی‌دفاع کُرد، از همه فرصت‌طلب‌تر هستند. داعش برای هیچ قومی و مذهبی فرهنگی و ملتی در خاورمیانه ناآشنا نیست. داعش عصاره رذیلت‌های این منطقه است.

mehdi.qaredagiمهدی قره داغی: 

نزدیکی عین العرب یا همان کوبانی، به مرز باعث شد فرآیند جنگ و مبارزه با داعش خیلی بیشتر از شهرهای مشابه آن در عراق و سوریه بعد رسانه ای یابد، اتفاقی که به طور مثال در تلعفر نیافتاد، شهری که مقاومت جانانه ای کرد اما یک صدم زمانی که رسانه ها به کوبانی گذاشتند را بدان نپرداختند. واقعیت این است که توحش داعش به قدری مشمئزکننده است که فکر نمی کنم انسانی حتی در خلوت ناخودآگاه خود هم حس مثبتی به آنها بیابد، به نظر من ملت کرد ملت بسیار مظلومی است، حتی اگر حمل بر توهین نباشد ملت بسیار بیچاره ای است چونکه نخبگانی به غایت مسئولیت ناپذیر دارد، نخبگانی که در دور دستها می نشینند و شعارهایی بی نهایت رادیکال سر می دهند و هزینه تمام این خیالپردازیها را ملت بی نوای کرد می پردازد. مسئولیت این نیست که جلوی پارلمان اروپا بست بنشینی و رجز بخوانی، مسئولیت این است که در زمانی که برای مردمانت تز می دهی و نسخه می پیچی به جامعه ات، به منافع ملتت و به سعادتش بیاندیشی، اورا با تمام همسایگانی که صدها سال بعد هم همسایه خواهد بود دشمن نگردانی، در دعواهای سیاسی طرف کنار دستیت را با دقت انتخاب کنی و سعی کنی بازیچه نشوی. واقعیتش این است که انداختن تقصیر به گردن دیگران کار شاقی نیست، می توان مقصر به این روز افتادن کوبانی و پناه آورن 200 هزار کرد به ترکیه را آمریکا، ترکیه یا هر قوه دیگری دانست. من اگر جای نخبگان کرد بودم حداقل در خلوتم به بازاندیشی سیاستها و شعارهای خود در سالهای گذشته می کردم، تا همین چند هفته پیش، حسکه دیگر شهر کردنشین سوریه را گریلاهای کرد و سربازان بشار اسد با همدیگر اداره می کردند، به راستی یک کانتون سازی نیم بند ارزش هم داستان شدن با رژیم سفاک اسد را داشت؟ بهتر نبود در انتخاب دوست و شریک دقت بیشتری می کردند این سیاسیون کرد؟ قلبا امیدوارم مقاومت دلیرانه کردها در کوبانی جواب دهد و این وحوش سیاه قلب و سیاه پرچم را در رسیدن به نیات پلیدشان ناکام بگذارند، به احتمال زیاد کمکهای فعلی ترکیه که غذا و دارو می رساند و با آمبولانسهایش زخمیهای کردی را که تا چندماه پیش برای امنیت و خاک ترکیه رجز می خواندند را در بیمارستانهایش مداوا می کند به کمکهای نظامی و دخالت مستقیم نظامی هم ارتقا خواهد یافت، اما امیدوارم این مبارزه مشترک با جنایت داعش مقدمه ای باشد بر تجدید تفکر نزد نخبگان کرد. امیدوارم این نخبگان به منافع واقعی و حقوق ذاتی ملتشان بیشتر از آرزوها و آمال دست نیافتنی اهمیت دهند. هر چند این روزها که کامنتهای زیر مطالب روزنامه نگاران معروف را می خوانم و دشنامهای نژادپرستانه کردها در حق ترکها را می بینم این امیدم تا حد زیادی رنگ می بازد. اما امید چیز خیلی خوبی است به هر حال

Ahmed.Hashemiاحمد هاشمی:

از گروه تروریستی پ ک ک در کوبانی بت نسازیم

اخیرا ژست حقوق بشری همه گل کرده و “کوبانی بازی” به صورت یکی از نشانه های باکلاسی و بروز بودن افراد درآمده است بدون اینکه کسی دقت داشته باشد ما در کوبانی با دو رنگ سیاه و سفید روبرو نیستیم و این گروه تروریستی پ ک ک است که در مقابل داعش می جنگد.

پ ک ک که در لیست گروه های تروریستی آمریکا و اتحادیه اروپا قرار دارد همانند گروه تروریستی داعش، مهارت بالایی در دست زدن به اقدامات تروریستی کور و ایجاد فضای رعب و وحشت دارد. این گروه در رسیدن به اهداف خود در ترکیه و ایران (پژاک) و سوریه (پ ی د) از هیچ اقدامی از جمله کشتار غیرنظامیان روی گردان نبوده است. پ ک ک هر آن که اراده می کند ترکیه را به خاک و خون می کشد ولی در مواجهه با یک نیروی اهریمنی مثل خودش یعنی داعش که بسیاری از تکنیک های ناجوانمردانه جنگی اش به پ ک ک شباهت دارد عاجز و ناتوان است، و با بی شرمی تمام از ارتش ترکیه می خواهد به خاطر یک گروه تروریستی خطرناک تر (پ ک ک)، با یک گروه تروریستی دیگر (داعش) وارد جنگ شود. 
باید توجه کرد ترکیه 95 درصد از کردهای نظامی و غیرنظامی کوبانی را در خاک خود جا داده است و چیزی به اسم خطر کشتار در کوبانی مطرح نیست. اهمیت کوبانی برای پ ک ک، صرفا به خاطر تاسیس این کانتون به عنوان اولین طرح مورد نظر اوجالان است.
دوستان روشنفکرنما! بیایید بخشی از دستگاه تبلیغاتی پ ک ک نباشیم. استفاده از دوشیزگان زیبارو در جبهه جنگی توسط پ ک ک در کوبانی تنها تفاوت عمده در تاکتیک جنگی این گروه با داعش است.
تنها راه حل بحران سوریه و کوبانی، مبارزه با پ ک ک، داعش و دولت بشار اسد بطور همزمان و تضعیف این سه نیروی اهریمنی و حامی آنها جمهوری اسلامی است. بنابراین، از تروریست های پ ک ک بت نسازیم.

Ramin Cabbarliرامین جبارلی

آیا ایران صلاحیت اخلاقی برای ارگانیزه کردن تظاهرات بر علیه ترکیه را دارد؟

– از انقلاب شیعه محور 57 تا به امروز کارنامه شرم آور جمهوری اسلامی در برخورد با سنی ها و کردها بر کسی پوشیده نیست. ایرانی که از هر گونه شکنجه و کشتار مخالفانش از جمله سنی و کردها ابایی نداشته چگونه می تواند به کشوری که بیشترین کمک را به کردها می کنند معترض باشد؟

– آیا ایران خود در به راه انداختن جنگ شیعه- سنی مقصر نمی باشد؟ آیا داعش محصول پررنگ شدن اختلاف شیعه و سنی نمی باشد که ایران مدام به آن دامن زدهاست؟ آیا سیاست شیعه محور و دگر ستیز ایران در عراق، بستر اجتماعی برای حمایت برخی قبیله ها از داعش را فراهم نکرد؟
– تنها در روزهای اخیر نیست که ترکیه میزبان پناهجویان کرد سوری می باشد. اولین دسته پناهجویانی کردی که از سوریه به ترکیه آمده اند از ظلم و تعددی همین گروههای مسلح کرد که در لیست گروههای تروریستی آمریکا و اروپا قرار دارند به ترکیه پناه آورده اند. موضوع به این هم ختم نمی شود، ترکیه همچنین میزبان هزاران کرد ایرانی می باشد که از ظلم و تبعیض حاکم در ایران به ترکیه پناهنده شده اند. ایرانی که هیچ گونه رواداری در برابر مخالفان از خود نشان نداده و شهروندان کردش در ترکیه پناهنده می باشند، با چه منطقی به دفاع کردهای عین العرب برخواسته؟
– تمام مردم عادی عین العرب به ترکیه آمده اند. در روزهای اخیر ترکیه 187 هزار پناهجو پذیرفته است. تنها گروههای مسلح در عین العرب می جنگند. آمبولانسهای ترکیه هم برای کمک رسانی به نیروهای مسلحشان مدام به عین العرب می روند. با این شرایط آیا نگران هر گونه فاجعه جنگی می باشد یا نگران سقوط متفقان بشار اسد در عین العرب(کوبانی) است؟ آیا ایران و همین گروههای مسلحی که از زنان هم استفاده ابزاری می کنند خود در جنایات جنگی بشار اسد سهیم نیستند؟ 
– و دوستان کردی که در روزهای اخیر با همکاری و همیاری جمهوری اسلامی تجمعاتی بر علیه ترکیه برگزار می کنید: بر اساس کدامین اصل اخلاقی تن به همکاری با ایرانی می دهید از هیچ جنایاتی علیه خود شما هم ابایی نداشته است؟ آیا این موضوع به اشتباه کردهای سوری در همکاری با بشار اسد شبیه نیست؟ آیا با این نگرش کارکردگرایانه تان، باز جهانیان را به انسانیتی فرا خواهید خواند که رفتارتان مصداق بارز نقض آن می باشد؟

http://www.facebook.com/plugins/send.php?app_id=&channel=http%3A%2F%2Fstatic.ak.facebook.com%2Fconnect%2Fxd_arbiter%2FKFZn1BJ0LYk.js%3Fversion%3D41%23cb%3Df32869fb24%26domain%3Dguneynews1.com%26origin%3Dhttp%253A%252F%252Fguneynews1.com%252Ff3a706afd4%26relation%3Dparent.parent&color_scheme=light&href=http%3A%2F%2Fguneynews1.com%2Findex.php%2Ffa%2F2014-09-09-14-51-30%2F395-2014-10-10-21-44-08&locale=fa_IR&sdk=joey

http://platform.twitter.com/widgets/tweet_button.2df3b13213b70e6d91180bf64c17db20.fa.html#_=1413145074335&count=horizontal&id=twitter-widget-0&lang=fa&original_referer=http%3A%2F%2Fguneynews1.com%2Findex.php%2Ffa%2F2014-09-09-14-51-30%2F395-2014-10-10-21-44-08&size=m&text=%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF%20%D9%87%D8%A7%D8%B4%D9%85%DB%8C%20%D8%A7%D8%B2%20%DA%AF%D8%B1%D9%88%D9%87%20%D8%AA%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C%20%D9%BE%20%DA%A9%20%DA%A9%20%D8%AF%D8%B1%20%DA%A9%D9%88%D8%A8%D8%A7%D9%86%DB%8C%20%D8%A8%D8%AA%20%D9%86%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C%D9%85&url=http%3A%2F%2Fguneynews1.com%2Findex.php%2Ffa%2F2014-09-09-14-51-30%2F395-2014-10-10-21-44-08

سکونت در بلاد کفر، فقط برای آقازاده‌ها حلال است/ احمد هاشمی کارمند پیشین وزارت خارجه

نوشته شده توسط Güney Azərbaycan xəbər Ajansı-Guneynews

دسته: مقالات

 منتشر شده در 28 مهر 1393

 بازدید: 45

 

balade kofr

بنابر احادیث و روایت‌های گوناگون، سکونت در دارالکفر (کشورهای غربی/ بلاد افرنگیّه) مورد نکوهش بوده و در زمره «گناهان کبیره» محسوب شده است. افزون بر این، روایت‌های مختلفی از خودداری از تعامل علما و امرای اسلام با کفار و هر چیز مرتبط با آنها وجود دارد؛ بطوری‌که در ابتدای ورود مدرنیته به دارالایمان، بسیاری از افکار، کالاها و فناوری‌های غربی، حرام اعلام شدند و صرفا پس از یافتن و بافتن یک توجیه شرعی بود که مدرنیته غربی توانست راه خود را هموار کند.

آشتی ناپذیری دارالاسلام و دارالکفر

از نظر تئوریک بین دارالاسلام و دارالکفر یک جنگ بی‌پایان در جریان است به این معنی که به لحاظ ایدئولوژیک و به اصطلاح فکری، عقیدتی و مکتبی نمی تواند بین این دو صلح و آشتی برقرار باشد. البته مقوله بینابین دیگری به نام  دارالعهد  (دارالامان) وجود دارد که به کشورهایی که با دارالاسلام (امت اسلامی) پیمان صلح بسته اند برقرار می‌باشد (به‌طور مثال کشورهای دوست و برادر چین، کره شمالی و ونزوئلا) ولی بیشتر جنبه تاکتیکی و موقتی دارد و با قدرت‌یابی مسلمانان، این موضوع نیز بطور اتوماتیک منتفی می‌شود و باید با آنها هم جنگید و به راه راست هدایت‌شان کرد.

چالش بین دارالاسلام و دارالکفر در رفتار فردی حکام و علمای اسلامی هم نمود داشته است. بطور مثال شاه طهماسب صفوی، در دیدار با اولین فرستاده ملکه بریتانیا، سربازانی را مامور کرد تا این ملعون انگلیسی را تا لب مرز همراهی کنند و بر جای پای او خاک بریزند تا تطهیر شود. (استفاده از سنگ و کلوخ برای تطهیر ناحیه مقدسه دُبُر هم دارای جایگاه ویژه ای است.)

این داستان بار دیگر تکرار شد و برای اینکه دستان امام خمینی با دستان پلید ادوارد شوارد نادزه کمونیست، تماسی نداشته باشد، حضرت دست مبارک خود را بر قسمت فوقانی ماتحت خود قرار داده و بدون خداحافظی و رعایت شئونات دیپلماتیک، جلسه را  ترک کرد

.

نکوهش مهاجرت به دارالکفر در روایات اسلامی 

بنابر آموزه‌های دینی، اخذ اقامت، گرین کارت، لاتاری، تقاضای پناهندگی سیاسی، فرصت مطالعاتی و سفر به دارالکفر به هر نحوی از انحاء منع شده است. در روایات آمده است که مسافرت كردن مسلمان از بلاد اسلام به بلاد كفر و اقامت در آنجا جایز نیست و از جمله گناهان کبیره است. در روایت دیگری آمده است هر كس بدون عذر از میان مسلمانان (دارالاسلام) خارج شود و به دارالكفر باز گردد، «مرتد» شناخته خواهد شد. در کتاب علل‌الشرایع هم اقامت در سرزمین کفر به دلیل آثار و تبعات منفی آن حرام دانسته شده است. شیخ صدوق می گوید: «اگر شخصى كاملاً به دین عارف و عالم باشد، باز جایز نیست كه با اهل جهل و كفر هم‌مسكن گردد و در بلاد مشركان متمركز شود، زیرا بیم آن هست كه وى به مرور از اعتقادات مذهبى دست كشیده و علم را رها نموده و با اهل كفر و جهل هم‌مرام شود و سپس به عقیده باطل مستمر بماند.»

از حلال کردن گوشت سگ تا حرام کردن گوشت مرغ

نقل است کله سحر، سگی پارس کنان بر سر راه یک ملا که به مسجد می رفت ظاهر شد؛ ملا خطاب به سگ گفت: «برو پی کارت که گوشتت را حلال می کنم تا نسلت برافتد!» نقطه مقابل این روایت هم با گران شدن گوشت مرغ در ایران اتفاق افتاد. سید احمد میرعمادی، امام جمعه خرم آباد با اشاره به اینکه مرغ همان پرنده‌ای است که نافرمانی حضرت نوح، را کرد و خدا هم بال پرواز کردن را از او گرفت، اینطور فتوا صادر کرد: «به نظر من خوردن گوشت مرغ مکروه می‌باشد. مخصوصا زمانی که دین اسلام با خطر کفار مواجه شود که دیگر حرام بودن آن قطعی است.»

این قصه سر دراز دارد که داستان حلال و حرام کردن و تحریم و تقدیس کردن چای و قند و توتون و تنباکو و ماهی فلس دار و دیگر پرندگان و چرندگان و جهندگان و شطرنج و رادیو و تلویزیون و موسیقی فقط چند مورد از آنهاست که برخی آن را «کلاه شرعی» می نامند و برخی دیگر نشانه ای از «فقه پویای شیعه» به حساب می آورندش.

درست است که علمای طراز اول اسلام، در کار کپی پیست کردن مهارت بالایی دارند و رساله های توضیح المسائل آنها تا ۹۵ درصد، کپی برداری از رساله های پیشینیان است. با این وجود، باید گفت قفلی وجود ندارد که فقه پویای شیعه، کلید گشودن آن را نداشته باشد. از این رو، بر مبنای آخرین تغییرات و دستاوردهای فقه پویای شیعه، کار و تحصیل و سکونت و تجارت و ثبت شرکت در بلاد کفر فقط برای خواص یعنی علما و فضلا و مسوولان جمهوری اسلامی و آقازادگان حلال است (که سایت تقاطع فقط به چند نفر از آنها اشاره کرده است) و حتی ملزومات فقهی برای زندگی نه تنها در دارالکفر، بلکه در قطب شمال و کره مریخ هم فراهم شده است.

در این چارچوب، برخی از روحانیون به اصطلاح پیشرو، با تلاش‌های بی‌وقفه خود، حتی احکام فقهی لازم برای زندگی در دارالکفر را هم تدوین کرده‌اند که کتاب «فقه برای غرب نشینان» آیت‌الله سیستانی از جمله آنها است. البته زندگی در این سرزمین ها برای عوام الناس و بنده‌زادگان، همچنان حرام محسوب شده و مستوجب پیگرد قانونی و عذاب اخروی می‌باشد.

در پایان باید گفت در نظام مترقی ولایت فقیه، اشتیاق برای سکونت در دارالکفر فقط محدود به افراد حزب‌اللهی، سبزاللهی، و بنفش اللهی نبوده و توسط دوستان شاه‌اللهی به مدت بیش از سه دهه مسبوق به سابقه است. علاوه بر این گروه‌ها، رفقای مارکس‌اللهی و لنین‌اللهی هم با وجود اینکه شبانه روز بر طبل مبارزه با امپریالیسم غرب به سرکردگی آمریکا می‌کوبند معمولا رغبتی به دارالامان (کشورهای دوست و برادر چین، کره شمالی و کوبا) نشان نداده و ترجیح می‌دهند راهی بلاد افرنگیّه شوند.

http://guneynews1.com/index.php/fa/2014-09-09-14-51-30/450-2014-10-20-12-07-47

https://apis.google.com/u/0/se/0/_/+1/fastbutton?usegapi=1&size=medium&hl=fa-IR&origin=http%3A%2F%2Fguneynews1.com&url=http%3A%2F%2Fguneynews1.com%2Findex.php%2Ffa%2F2014-09-09-14-51-30%2F395-2014-10-10-21-44-08&gsrc=3p&ic=1&jsh=m%3B%2F_%2Fscs%2Fapps-static%2F_%2Fjs%2Fk%3Doz.gapi.en.08BQpq6H9rM.O%2Fm%3D__features__%2Fam%3DAQ%2Frt%3Dj%2Fd%3D1%2Ft%3Dzcms%2Frs%3DAItRSTMbHcBvb8V9l0iPbgewIpBvar5E4g#_methods=onPlusOne%2C_ready%2C_close%2C_open%2C_resizeMe%2C_renderstart%2Concircled%2Cdrefresh%2Cerefresh%2Conload&id=I0_1413145075635&parent=http%3A%2F%2Fguneynews1.com&pfname=&rpctoken=36615752